ရေသ့ႀကီးဦးခႏၲီ၏ လက္စြဲဂါထာ (၂)
ယခင္လက ရေသ့ႀကီးဦးခႏၲီ၏ လက္စြဲဂါထာတပုဒ္ျဖစ္ေသာ "အရဟံ ဗဟိအႏၲဇယံ သုဂတံ"-ခ်ီ ဂါထာကို တင္ျပခဲ့ပါသည္။ ယခု သူ၏လက္စြဲဂါထာျဖစ္ေသာ "ဒိ၀ါတပတိ အာဒိေစၥာ"-ဂါထာကိုတင္ျပလိုပါသည္။ နာမည္ေက်ာ္ ေဗာဒင္လကၡဏာဆရာႀကီး ဆရာစျႏၵက သူ၏ ဘ၀ခရီးႏွင့္ အေတြ႔အႀကံဳမ်ား-စာအုပ္တြင္ ယခုေဖာ္ျပေသာ ဂါထာအေၾကာင္း တင္ျပထားသည္။ အလြန္စိတ္၀င္စားဖြယ္ေကာင္းသည္။
ဆရာစျႏၵက ရေသ့ႀကီးဦးခႏၲီ ေရႊျဖစ္သည္ဟု ေက်ာ္ၾကားခဲ့သည္။ ထိုိသု႔ိ ေက်ာ္ၾကားလာေသာအခါ ထိုေခတ္ ရန္ကုန္ျမိဳ႔ရွိ ရဲမင္းႀကီး စေကာ့ဆိုသူက တေန႔ေသာအခါ မႏၲေလးသို႔လာ၍ ရေသ့ႀကီးထံ စံုစမ္းသည္။
သူသည္ ရဲမင္းႀကီးျဖစ္ေၾကာင္း၊ ရေသ့ႀကီး ဦးခႏၲီသည္ ေရႊျဖစ္သည္ဟုၾကားရ၍ ဟုတ္-မဟုတ္ သိပါရေစ-ဟု ေလွ်ာက္ထားသည္။ ထိုအခါ ရေသ့ႀကီးက ေရႊျဖစ္ပါသည္-ဟု ေျပာသည္။ ထိုအခါ ျဖစ္ခဲ့လွ်င္ တပည့္ေတာ္အား လက္ငင္းျပပါ-ဟု ရဲမင္းႀကီးက ေတာင္းပန္သည္။
ထိုအခါ ရေသ့ႀကီးဦးခႏၲီသည္ သူ၏တပည့္မ်ားအား လင္ပန္းသံုးခ်က္ကို ေျပာင္ေနေအာင္ေဆးေစျပီးလွ်င္ အ၀တ္ႏွင့္သုတ္ျပီးေနာက္ ဘုရားစင္ေရွ႔နားရွိ ပလႅင္ေအာက္တြင္ ထားသည္။ ရေသ့ႀကီး ဦးခႏၲီသည္ ဘုရားေရွ႔ေတာ္သို႔သြား၍ ဒိ၀ါတပတိ အစရွိေသာ ဘုရားရွိခိုးဂါထာကို သစၥာျပဳဂါထားမ်ားႏွင့္ ရွိခိုးပူေဇာ္သည္။ နာရီ၀က္ေလာက္အၾကာ ရွိခိုးပူေဇာ္ျပီး ေၾကးစည္ကို သံုးခ်က္တိတိရိုက္၍ အမွ်ေပးသည္။ သာဓုေခၚသည္။
ထို႔ေနာက္ ရဲမင္းႀကီးနားလာ၍ ယခင္ေနရာသို႔ျပန္၍ ထိုင္ေနေတာ္မူသည္။ နာရီ၀က္ေလာက္ၾကာေသာအခါ အရပ္ရပ္ အရြာရြာမွ မ်ားလွစြာေသာ ဘုရားဖူးမ်ား မႏၲေလးေတာင္သို႔ ေရာက္လာၾကသည္
သူတို႔သည္ ရေသ့ႀကီးရွိေသာ ဘုရားေရွ႔သို႔ ေရာက္ေသာအခါ ဘုရားေရွ႔ေတာ္တြင္ထားေသာ လင္ပန္းသံုးခ်ပ္ထဲသို႔ ဘုရားဖူးမ်ားက အခ်ိဳ႔ လက္စြပ္မ်ားခၽြတ္၍ လွဴသည္။ အခ်ိဳ႔ လက္ေကာက္မ်ားခၽြတ္၍ လွဴသည္။ အခ်ိဳ႔ ဆြဲႀကိဳးႀကီးမ်ားကို ခၽြတ္၍ လွဴသည္။ ထိုအခါ ရဲမင္းႀကီးထိုင္ေနေသာ အခ်ိန္ ၁-နာရီေလာက္အတြင္းတြင္ပင္ လင္ပန္းသံုးခ်ပ္ထဲ၌ ေရႊေတြေမာက္ေနေအာင္ ရသည္။
ထိုအခါမွ ရေသ့ႀကီးက သူ-ေရႊျဖစ္သည္ဆိုသည္မွာ သည္နည္းပင္ ျဖစ္ပါသည္-ဟု ေျပာျပသည္။ ထိုအခါ ရဲမင္းႀကီးသည္ ဦးခႏၲီအား အလြန္ၾကည္ညိဳစြာ ရွိခိုးျပီးေနာက္ မည္သည့္ကိစၥမဆို ရဲအဖြဲ႔က အကူအညီေပးပါမည္-ဟု ကတိျပဳျပီးလွ်င္ ရန္ကုန္သို႔ျပန္သြားသည္-ဟူ၍ ေရးသားေဖာ္ျပထားသည္။
ဒိ၀ါတပတိ ဂါထာမွာ ေအာက္ပါအတိုင္း ျဖစ္ပါသည္။
( ပါဠိဂါထာ)
ဒိ၀ါတပတိ အာဒိေစၥာ၊ ရတၱိမာ ဘာတိ စႏၵိမာ။
သႏၷေဒၶါ ခတၱိေယာ တပတိ၊ စ်ာယီ တပတိ ျဗာဟၼေဏာ။
အထ သဗၺ မေဟာရတၱႎ၊ ဗုေဒၶါ တပတိ ေတဇသာ။
တာဒိသံ ေတဇသမၸႏၷံ၊ ဗုဒၶံ ၀ႏၵာမိ အာဒရံ။
နမကၠာရာႏုဘာေ၀န၊ သေဗၺ ပူေရႏၲဳ သကၤပၸါ။
( မွန္ကန္တိက်စြာ အသံထြက္နည္း )
ဒိ၀ါတပတိ အာဒိတ္ေစာ၊ ရတ္တိမာ ဘာတိ စန္ဒိမာ။
သန္နတ္ေဓာ ခတ္တိေယာ တပတိ၊ စ်ာယီ တပတိ ျဗာန္မေဏာ။
အထ သတ္ဗ မေဟာရတ္တိန္၊ ဗုတ္ေဓာ တပတိ ေတဇသာ။
တာဒိသံ ေတဇသန္ပန္နံ၊ ဗုတ္ဓံ ၀န္ဒါမိ အာဒရံ။
နမက္ကာရာ ႏုဘာေ၀န၊ သတ္ေဗ ပူရင္တု သင္ကပ္ပါ။
( အနက္အဓိပၸါယ္ )
ေနမင္းသည္ ေန႔အခါ၌သာ ထြန္းလင္းေတာက္ပ၏။
လမင္းသည္ ညအခါ၌သာလွ်င္ ထြန္းလင္းေတာက္ပ၏။
ျပည့္ရွင္မင္းသည္ မင္းေျမာက္တန္ဆာငါးပါး ၀တ္ဆင္မွသာ တင့္တယ္၏။
ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္တို႔သည္ စ်ာန္၀င္စားမွသာ တင့္တယ္၏။
ျမတ္စြာဘုရားေသာ္ကား ေန႔ညပတ္လံုး တန္ခိုးေတာ္ျဖင့္ တင့္တယ္ေပသည္တကား။
ထိုသို႔ တန္ခိုးေတာ္ျဖင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို တပည့္ေတာ္ ရိုေသစြာ ရွိခိုးပါ၏ဘုရား။
ဤသို႔ ရွိခိုးရေသာ အက်ိဳးေၾကာင့္ ၾကံၾကံသမွ် ေတာင့္တအရာရာ အျဖာျဖာတို႔သည္ လ်င္ျမန္စြာ ျပည့္စံုပါေစသတည္း။
မင္းယုေ၀
(ျမတ္မဂၤလာ ၂၀၀၉-ခု ၾသဂုတ္လ)
Credit : http://www.mawluu.com/2010/08/blog-post_4192.html
